Margot Merah

Ierland op z’n best: Pakkende tunes en de bekoorlijke liedjes

De Amerikanen Adam Agee, Jon Sousa vertolken samen met de Nederlandse Margot Merah (The Lasses) het muzikale erfgoed van Ierland als geen ander. De viool, banjo, bodhrán en gitaar kleuren feilloos bij de stemmen die vol gevoel verhalen vertellen. Nostalgische maar ook aanstekelijke liedjes met een onmiskenbare oorsprong in ‘het Eiland van Smaragd’.
 

De muzikanten Adam Agee en Jon Sousa reizen door de traditionele Ierse muziek op viool, banjo en gitaar. Betoverd door de folkmuziek verruilde het duo al vroeg de staat Colorado voor het westen van Ierland. Ze vonden er hun muzikale roots en ontwikkelden zich tot virtuozen in folk. In het Ierse Clare dompelen ze zich nog regelmatig onder in de traditie van de spontane muzikale sessies. Hun vertolking van de Ierse muziek komt recht uit het hart en laat geen ziel onberoerd.

In april 2020 komen Adam Agee en Jon Sousa naar Europa voor een aantal speciale optredens met Margot Merah. Jon, Adam en Margot ontmoetten elkaar in februari 2019 in Canada tijdens de Folk Alliance, een wereldwijde conferentie van drieduizend folkmuzikanten, festivalorganisatoren en DJ’s. De gezamenlijke liefde voor Ierse muziek zorgde meteen voor een band en al snel werd het idee voor deze tour geboren. Liedjes worden door Jon en Adam van fenomenale solo’s voorzien en Margot geeft voetstampende tunes een extra dimensie op de beroemde Ierse trommel: de Bodhrán.

Pers over Jon en Adam:

“This fiddler and guitarist from Colorado are creating waves across the States and beyond. Not only do they play the music of the Auld Country with sensitivity and soul, they also bring their own brand of modernism to the Irish tradition.” —Irish Music Magazine
 

Pers over Margot Merah (quote over live cd The Lasses & Kathryn Claire):
“Honourable mention, too, for the threesome’s meltingly beautiful take on Craigie Hill (one of the finest I’ve come across, where Margot really makes the most of the song’s complex contradiction of emotions” —David Kidman, The Living Tradition